Pianista, kompozytor i aranżer, uważany za największe objawienie polskiego jazzu ostatniej dekady. Urodzony w 1971 roku, na fortepianie gra od piątego roku życia. Przeszedł wszystkie szczeble formalnej edukacji aż do dyplomu Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku, którą to uczelnię ukończył w 1996.
Jazzem zainteresował się stosunkowo późno, bo dopiero w klasie maturalnej, gdy miał 18 lat. Jego pierwszym jazzowym wtajemniczeniem był zespół klarnecisty Emila Kowalskiego, ale za właściwy start można uznać pierwszą próbę z zespołem Miłość, która miała miejsce w 1991. Rok później otrzymał wyróżnienie indywidualne na Międzynarodowym Konkursie Jazz Juniors ’92 w Krakowie i od tej chwili młody pianista zasypany został lawiną nagród, były to m.in.: Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska za wybitne osiągnięcia artystyczne (1999), Fryderyk ’98 – jazzowy muzyk roku 1998, I miejsce na Międzynarodowym Konkursie Improwizacji Jazzowej w Katowicach w 1994, „Ad Astra” – dla wybitnych młodych muzyków, nagroda przyznana przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w 2001. Jest laureatem Paszportu „Polityki” w kategorii Rock-pop-estrada (2004). Otrzymał Wielką Nagrodę Fundacji Kultury (2006) oraz nagrodę Ministerstwa Spraw Zagranicznych za promowanie kultury polskiej za granicą. Od 1994 roku regularnie wybierany przez czytelników „Jazz Forum” Pianistą Roku. W 2011 otrzymał kolejnego Fryderyka, tym razem w kategorii muzyka filmowa za płytę „Kaczmarek by Możdżer”. W 2012 roku został potrójnym zwycięzcą Jazz Top 2011 w kategoriach Muzyk Roku, Najlepszy Pianista i Album Roku („Komeda”). Rok 2013 przyniósł mu odznaczenie Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Przez sześć lat był filarem grupy jazzowej Miłość. Współtworzył również Kwartet Zbigniewa Namysłowskiego. Od wielu lat współpracuje ze Zbigniewem Preisnerem przy nagraniach muzyki filmowej. Zapraszają go do współpracy inni wybitni liderzy polskiego jazzu, jak: Tomasz Stańko, Janusz Muniak, Michał Urbaniak, Piotr Wojtasik, Adam Pierończyk, Henryk Miśkiewicz czy Anna Maria Jopek. Wraz ze szwedzkim kontrabasistą Larsem Danielssonem oraz izlaelskim perkusistą i wokalistą Zoharem Fresco współtworzy trio jazzowe. Z Andrzejem Bauerem i m.bunio.s współtworzy projekt LUTOSPHERE.
Od roku 2011 Leszek Możdżer jest Dyrektorem artystycznym plenerowego festiwalu muzycznego nad Jeziorem Strzeszyńskim w Poznaniu – Enter Music Festival.
Improwizacje na tematy Fryderyka Chopina ugruntowały pozycję artysty i ustawiły go w rzędzie najwybitniejszych indywidualności i wirtuozów europejskiej sceny jazzowej. Na uwagę zasługują również realizacje teatralne, m.in.: „Hair – love, rock musical” dla Teatru Muzycznego w Gdyni, „Tango z Lady M.” – Polski Teatr Tańca w Poznaniu, „Psychosis Sary Kane” w reżyserii Grzegorza Jarzyny, czy „Windows” Bałtyckiego Teatru Tańca w reżyserii Izadory Weiss. Możdżer na stałe współpracuje z Janem Kaczmarkiem, od lat pracującym w Los Angeles, przy nagraniach muzyki filmowej (dla wytwórni 20th Century Fox oraz Miramax). Owocem tej współpracy była między innymi nagrodzona Oscarem muzyka do filmu „Finding Neverland”.
Stworzył muzykę do pierwszej w świecie trans-opery według „Snu nocy letniej” Williama Szekspira, wystawionej na deskach Teatru Muzycznego w Gdyni (reżyseria: Wojciech Kościelniak). Premiera odbyła się w październiku 2001. Jest także autorem opery „Immanuel Kant”. „Muzyka Możdżera jest gdzieś pomiędzy musicalem a jazzem, dużo tu zwłaszcza tang i walców; pierwszy akt ma łagodniejsze harmonie, w drugim, krótszym i bardziej zwartym, atmosfera się zagęszcza”, pisała Dorota Szwarcman w „Polityce”. „«Immanuel Kant» to przede wszystkim opera dla dwóch postaci, którym przypisano najważniejsze monologi. Artur Janda jest stonowanym, choć z niepokojącym błyskiem szaleństwa, filozofem, Hanna Sosnowska stworzyła zaś brawurową wręcz kreację rozgadanej Milionerki”, zwracał uwagę Jacek Marczyński na łamach „Rzeczpospolitej”. Dorota Kozińska nie szczędziła ciepłych słów pod adresem Jędrzeja Tomczyka w roli cudownej papugi, zapamiętującej i powtarzającej słowa Kanta.
Leszek Możdżer koncertował we wszystkich krajach europejskich, Izraelu, USA, Kazachstanie, Kirgizji, Brazylii, Argentynie, Urugwaju oraz w Kanadzie. Możdżer koncertował i nagrywał też z międzynarodowymi gwiazdami takimi jak: David Friesen, Pat Metheny, Arthur Blythe, Buster Williams, Billy Harper, Joe Lovano, Archi Shepp, David Liebman, Charles Fox, Lester Bowie, David Gilmour, Marcus Miller, John Scofield, Steve Swallow, Eddi Daniels, Tan Dun. Pianista najpełniej odnajduje się w projektach solowych i autorskiego trio z Larsem Danielssonem i Zoharem Fresco.
W roku 2019, na 44. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, otrzymał nagrodę za najlepszą muzykę: do dramatu biograficznego „Ikar. Legenda Mietka Kosza”, w reżyserii i ze scenariuszem Macieja Pieprzycy, z Dawidem Ogrodnikiem w roli tytułowej. Rok później muzyka Możdżera do filmu Pieprzycy doczekała się także wyróżnienia w postaci Tarnowskiej Nagrody Filmowej.
W styczniu 2023 roku, przed koncertem w Filharmonii Łódzkiej, Możdżer wyznał w rozmowie z Teresą Wysocką: „Nie jestem entuzjastą własnej twórczości, tym bardziej że nie do końca potrafię zdecydować, kim właściwie jestem. Trochę pianista, trochę producent, trochę kompozytor, trochę aktywista muzyczny… Wszystkie swoje wyroby postrzegam jako swego rodzaju wprawki poczynione w ramach nauki muzyki. Każdą moją płytę czy kompozycję można by jeszcze ulepszyć i poprawić, ale trochę szkoda mi na to czasu. Cały czas staram się w muzyce znaleźć jakieś uniwersalne treści, ale z biegiem lat wydaje się to coraz trudniejsze, bo życiowe doświadczenie pokazuje, że muzyka wcale nie jest najważniejszą rzeczą na świecie, chociaż bez muzyki życie byłoby o wiele gorsze”.
Leszek Możdżer nagrał już ponad 100 albumów, w tym m.in.:
- „Chopin-impresje”, 1994
- „Talk to Jesus”, 1996 (uznana płytą roku 1996 wg ankiety „Jazz Forum”)
- „Facing the Wind”, 1996 w duecie z amerykańskim kontrabasistą Davidem Friesenem
- „Live in Sofia”, 1997 z Adamem Pierończykiem (uznana płytą roku 1998 wg ankiety „Jazz Forum”)
- „Chopin Demain-Impressions”, 1999
- „Birthday Live”, 2001 z Cezarym Konradem, Andrzejem Olejniczakiem i Olo Waleckim
- „Piano”, 2004 (Platynowa Płyta)
- „Makowicz vs. Możdżer: At the Carnegie Hall”, 2004 w duecie z Adamem Makowiczem (Platynowa Płyta)
- „The Time”, 2005 trio ze szwedzkim kontrabasistą Larsem Danielssonem oraz izlaelskim perkusistą Zoharem Fresco
- „Live in Warsaw”, 2005 w duecie z Adamem Klockiem
- „Between Us and the Light”, 2006 z Larsem Danielssonem i Zoharem Fresco
- „Pasodoble”, 2007 w duecie z Larsem Danielssonem
- „Możdżer Danielsson Fresco Live”, 2008 z Larsem Danielssonem i Zoharem Fresco
- „Missa Gratiatoria”, 2008
- ”Tarantella”, 2009 z Larsem Danielssonem
- „Kaczmarek by Możdżer”, 2010 (płyta nagrodzona Fryderykiem w kategorii Album Roku – Oryginalna Ścieżka Dźwiękowa, osiągnęła również status Platynowej Płyty)
- „Komeda”, 2011 (Podwójna Platynowa Płyta, najlepszy album roku 2011 wg „Jazz Forum”)
- ”Silent Ways”, 2013 z Cæcilie Norby, Larsa Danielssona i Nguyênem Lê
- „Jazz at Berlin Philharmonic I”, 2013 z Iiro Rantalim i Michaelem Wollnym
- „Jazz at Berlin Philharmonic III”, 2013 z Larsem Danielssonem, Zoharem Fresco i Atom String Quartet
- „Polska”, 2014 z Larsem Danielssonem i Zoharem Fresco
- „Jazz at Berlin Philharmonic VII: Piano Night”, 2017 z Iiro Rantalim i Michaelem Wollnym
- „Earth Particles”, 2017 z Holland Baroque
- „Live at Enter”, 2018 z Glorią Campaner